pochodzenie Jałowiec skalny należy do rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Dziki gatunek pochodzi z zachodniej Ameryki Północnej, stąd druga nazwa – jałowiec Gór Skalistych. wzrost Wszystkie odmiany jałowca skalnego rosną w smukłej, wyprostowanej formie kolumnowej. Gałęzie skierowane są pionowo w górę. Odmiany ogrodowe osiągają wysokość około ośmiu metrów i pozostają wąskie przy szerokości półtora metra. Drzewa rosną co roku na około […]
Ćma bukszpanowa ( Cydalima perspectalis) sprowadzona z Azji Wschodniej zagraża obecnie bukszpanom (Buxus) w całej Europie. Wszystkie części drzew i krzewów, którymi żywi się, stają się trujące dla ludzi i wielu zwierząt, ponieważ wydzieliny gąsienic zawierają około 70 alkaloidów, w tym cyklobuksynę D. U ludzi toksyna roślinna może powodować wymioty, silne skurcze, niewydolność serca i układu krążenia, a w najgorszym przypadku
Bukszpan wieczniezielony to krzew zimozielony, który wykorzystywany jest na niskie strzyżone żywopłoty, obwódki, a formowane bukszpany, jako krzewy ozdobne. Prawie żadna roślina nie wywarła takiego wpływu na kulturę ogrodniczą jak bukszpan. Nawet jeśli cierpi na choroby i szkodniki – warto o nią walczyć! Pochodzenie bukszpanu Nazwa rodzaju bukszpanu (Buxus) prawdopodobnie pochodzi od greckiego słowa „pyxis” oznaczającego
Żywopłot z bukszpanu jest idealną obwódką w ogrodzie i świetnym elementem wystroju. Od właściwego miejsca do właściwego przycięcia: tutaj dowiesz się wszystkiego o sadzeniu i pielęgnacji żywopłotów z bukszpanu. Jeśli szukasz wiecznie zielonego obrzeża rabatowego, trudno uniknąć żywopłotów z bukszpanu – nawet jeśli w ostatnich latach zniknęły one niestety z wielu ogrodów ze względu na coraz większe rozprzestrzenianie się bukszpanu. Ale
Jak prawidłowo sadzić i pielęgnować żywopłot z bukszpanu Read More »
Jałowiec pospolity jest często spotykany w ogrodach w różnych odmianach. Szczegółowo przedstawiamy to drzewo iglaste. pochodzenie Jałowiec pospolity (Juniperus communis) jest rodzimym dzikim drzewem i należy do rodziny cyprysów (Cupressaceae). Występują w nim liczne formy ogrodowe – od płasko rosnącego jałowca płożącego do wąskiego, wyprostowanego jałowca kolumnowego. Sam dziki gatunek Juniperus communis nie występuje zbyt często w ogrodzie,
Ścięte wiecznie zielone drzewa topiary nie są w żadnym wypadku reliktem minionych epok ogrodniczych. Wzbogacają także dzisiejsze ogrody, jeśli są umiejętnie zaprojektowane. Prababka wszystkich topiar jest ściętym żywopłotem. Ogrody i mniejsze pola były ogrodzone takimi żywopłotami już w starożytności . Estetyka raczej nie odegrała tu roli – była ważna jako naturalna bariera dla zwierząt dzikich i gospodarskich. Regularne przycinanie było konieczne, aby żywopłoty nie
Ligustr pospolity jest jednym z najłatwiejszych w pielęgnacji ogrodowych drzew ozdobnych. Jest idealną rośliną żywopłotową i ważnym drzewem chroniącym ptaki i owady. Oto nasze wskazówki dotyczące sadzenia i pielęgnacji. Pochodzenie ligustra pospolitego Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare) jest jedynym przedstawicielem w Europie rodzaju Ligustrum, zaliczanego do rodziny oliwek (Oleaceae). Jego rodzime siedlisko rozciąga się od północno-zachodniej Afryki w całej
Ligustr pospolity – krzew na liściaste żywopłoty Read More »
Drzewa iglaste są wiecznie zielone, nieprzejrzyste i często pomijamy ważny dla nich zabieg – nawożenie. Przy odpowiednim dokarmianiu tuje i tym podobne rośliny są znacznie bardziej żywotne i soczyście zielone. Przy nawożeniu drzew iglastych należy jednak wziąć pod uwagę jedną szczególną cechę – ich szczególne wymagania żywieniowe. Jeśli chodzi o drzewa iglaste , większość ludzi zakłada, że nie trzeba ich
Tuja Szmaragd jest jednym z najpiękniejszych drzew iglastych do ogrodu. Jej stożkowy wzrost i świeży zielony kolor inspirują przez cały rok. Pochodzenie Thuja occidentalis 'Smaragd’ to jedna z najbardziej znanych odmian tui. Jest to odmiana żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis), które z kolei jest jednym z sześciu gatunków rodzaju Thuja . Żywotniki należą do rodziny cyprysów (Cupressaceae) i pochodzą z
Opis Cyprysik Lawsona to drzewa do 50 metrów wysokości i 300 cm średnicy. Kora czerwonobrązowa, żylasta, grubości 10-20(25) cm na starych drzewach (1-2 cm grubości na drzewach poniżej 100 lat), podzielona na szerokie, zaokrąglone grzbiety. Rozpylacze z gałązek przeważnie pierzaste. Liście gałązek przeważnie 2-3 mm, wierzchołek ostry do szpiczastych, liście twarzowe często oddzielone parami nasady
